[Hieronder in het Nederlands]
Suite à un appel lancé par plusieurs collectifs, 150 personnes se sont rendues à Steenokkerzeel ce samedi 09/12/23 pour manifester devant les deux centres fermés de la zone de Bruxelles, le 127bis et le Caricole. Un centre fermé est une sorte de prison destinée aux personnes sans-papiers.
Cette mobilisation était l’occasion de condamner l’enfermement, la déportation et la criminalisation des personnes migrantes, ainsi que de montrer de la solidarité aux personnes enfermées en réaffirmant leur droit à la liberté de circulation et d’installation. Il s’agissait également de rappeler que l’année 2023 est celle des 30 ans de la loi (du 9 mai 1993) sur l’enfermement des personnes sans titre de séjour mais aussi des 25 ans du meurtre de Semira Adamu par des agents de police lors d’une expulsion ; des 5 ans du meurtre de Mawda, âgée de 2 ans, tuée par des policiers lors d’une course-poursuite à la frontière ; et l’année de la mort de Tamazi Rasoian au centre fermé de Merksplas.
Ces différents anniversaires tragiques montrent qu’hier comme aujourd’hui, la politique belge en termes d’asile et d’immigration a des conséquences lourdes sur la vie des personnes en exil.
Le cortège est parti de la gare de Nossegem à 14h30. Arrivé·es devant le centre 127bis, les manifestant·es ont fait le constat que les pouvoirs publics avaient déplacé les détenu·es dans des ailes loin des regards, dans une optique d’empêcher tout échange entre l’intérieur et l’extérieur de la prison. Des slogans ont été criés par les manifestant·es qui ont malgré tout tenté de se faire entendre depuis l’autre côté du complexe carcéral.
Plus tard, à quelques centaines de mètres de là, devant le centre Caricole, les manifestant·es sont parvenu·es à entrer en contact visuel et à échanger directement avec des détenu·es depuis les fenêtres du bâtiment. Un numéro de téléphone a été crié, et les enfermé·es ont été invité·es à prendre contact pour témoigner de leurs situations personnelles et collectives ainsi que de leur conditions d’enfermement. Dans un deuxième temps, plusieurs prises de parole ont eu lieu.
Enfin, une personne enfermée au 127bis et une personne enfermée au Caricole ont pu prendre la parole via un appel téléphonique sonorisé pour faire état, notamment, de la sidération de beaucoup de détenu·es face à l’incompréhension de leur enfermement ; de l’opacité administrative qui déterminait les conditions de leur détention ; ou encore des tensions et « problèmes » avec les surveillant·es.
Alors qu’il n’y avait plus eu d’événement autorisé devant ces deux centres fermés depuis plusieurs années, le rassemblement avait pour objectif de visibiliser l’inhumanité du traitement réservé aux personnes sans papiers. Du non-accès à un travail légal et décent à la difficulté d’étudier et de se loger, de l’enfermement en centre fermé à l’expulsion voire, dans le pire des cas, la mise à mort par des agents de police, c’est une même politique xénophobe qui est responsable de ces violences.
TERUGBLIK: DEMONSTRATIE TEGEN GESLOTEN CENTRA
Naar aanleiding van een oproep door verschillende actiegroepen, trokken 150 mensen op zaterdag 09/12/23 naar Steenokkerzeel om te betogen bij 127bis en Caricole, twee gesloten centra rond het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Een gesloten centrum functioneert als een soort gevangenis waar mensen zonder papieren worden opgesloten.
Deze mobilisatie was bedoeld om het opsluiten, deporteren en criminaliseren van personen met een migratieachtergrond te veroordelen. Er werd solidariteit getoond met de gevangenen door het eisen van vrijheid in beweging en vestiging voor iedereen.
Het was ook een herinnering aan het feit dat het in 2023 30 jaar geleden is dat de wet op detentie van mensen zonder papieren van kracht ging (op 9 mei 1993). Daarnaast is het 25 jaar geleden dat Semira Adamu tijdens een deportatie door politieagenten werd vermoord. 5 jaar geleden werd de 2-jarige Mawda gedood door politieagenten tijdens een achtervolging aan de grens. Tenslotte was 2023 ook het jaar van de dood van Tamazi Rasoian in het detentiecentrum van Merksplas.
Deze tragische herdenkingen tonen aan dat het asiel- en immigratiebeleid van België, toen en nu, een ernstige impact heeft op het leven van mensen op de vlucht.
Om 14.30 uur vertrok de mars vanuit het station van Nossegem. Eenmaal aangekomen voor het centrum 127bis, stelden de betogers vast dat de autoriteiten de gedetineerden overgeplaatst hadden naar vleugels van het gebouw die aan het zicht onttrokken zijn, om zo elke interactie met de buitenwereld te verhinderen. Er werden slogans geroepen door de actievoerders, die niettemin probeerden van zich te laten horen via de andere kant van het gevangeniscomplex.
Een paar honderd meter verderop, voor het Caricole centrum, slaagden de demonstranten er uiteindelijk in om visueel contact te maken en rechtstreeks met gevangenen te praten via de ramen en het terras van het gebouw. De gevangenen werden uitgenodigd om te bellen naar een telefoonnummer dat omgeroepen werd en om zo te vertellen over hun persoonlijke en collectieve situatie en opsluiting. Vervolgens werden er een aantal toespraken gehouden.
Uiteindelijk konden een persoon opgesloten in 127bis en een persoon opgesloten in Caricole via een versterkt telefoongesprek getuigen over de ontzetting en het onbegrip van veel gedetineerden toen ze geconfronteerd werden met hun opsluiting. Zo hadden ze het onder andere over de administratieve ondoorzichtigheid rond de omstandigheden van hun hechtenis en over de spanningen en « problemen » met de bewakers.
Aangezien er voor deze twee gesloten centra al jaren geen toegestane manifestatie meer heeft plaatsgevonden, was het doel van de manifestatie om de aandacht te vestigen op de onmenselijke behandeling van mensen zonder papieren. Van het gebrek aan toegang tot legaal en fatsoenlijk werk tot de moeilijkheid om te studeren en onderdak te vinden. En van opsluiting in gesloten centra tot deportatie of, in de ergste gevallen, de dood door toedoen van politieagenten: het is hetzelfde xenofobe beleid dat verantwoordelijk is voor dit geweld.
Source :
Bruxelles Dévie 